Blog
Nynke Nijman
Categorieën
Lees ook
Dat wat je niet hoort over bevallen.
Met kippenvel op mijn armen luisterde ik naar haar verhaal. Het ontroerde me zo, dat ik haar alleen maar wilde troosten. Daar zat ze, tegenover me op de bank, met tranen in haar ogen. Ze vertelde een verhaal zoals dat van mij, alleen dan met een donker randje. We waren even oud en rond dezelfde datum uitgerekend. We hadden allebei een fijne zwangerschap, zonder problemen. Maar rond de dagen van de bevalling veranderde ons verhaal...
Toen ik zwanger was ontmoette ik een aantal vrouwen die me hun verhaal vertelden. Ze vertelden over hun zwangerschap, over de bevalling, over de grote donkere wolk die daarna niet weg wilde gaan. Daardoor ontdekte ik dat maar één ding zeker is: namelijk dat je van tevoren niks zeker kunt weten. Ik wist ook daardoor ook dat ik me van tevoren niet echt kon voorbereiden op wat zou gaan komen. Want, waar verwachtingen zijn ontstaan ook teleurstellingen.
Geboorteplan
Deze mooie, jonge vrouw die voor me zat had deze verhalen niet gehoord. Zij wist alleen van haar geboorteplan, waarin zij precies had opgeschreven wat haar wensen waren en hoe zij wilde bevallen. Ze wist ook van de roze wolk na de bevalling, waar ze zich zo op verheugd had.
Totaalruptuur
Maar, toen de bevalling begon met het breken van haar vliezen, lukte het niet om voldoende ontsluiting te krijgen. Ze werd gestript, ze werd ingeleid, maar het werkte niet. Ze had weeën, maar nauwelijks ontsluiten. Ze werd moe en omdat de tijd begon te dringen, werd besloten om haar een ruggenprik te geven en met extra oxytocine de weeën krachtiger te maken. Binnen no time had ze volledige ontsluiting. En ook een volledige ruptuur. Na 29 uur puffen lag haar kindje op haar buik. Het enige dat ze dacht was 'oh jee, ik ben uitgescheurd.'
Geen roze wolk
Dit stond niet in haar geboorteplan. Geen roze wolk, geen directe onvoorwaardelijke liefde en hechting met haar kind, geen snel herstel, ze was niet trots op haar lijf, had niet de perfecte relatie om hier samen mee te kunnen dealen. Niet genieten.
Al die dingen waar ze van tevoren van uit was gegaan, waren in het niets te vinden. De eerste weken na de bevalling waren een grote teleurstelling waarin ze continu het gevoel had dat ze gefaald had. Toen haar vliezen braken maar de ontsluiting maar niet op gang kwam, toen ze een ruggenprik kreeg, toen ze de controle verloor tijdens de weeën, toen ze uitscheurde, toen ze aan zichzelf dacht terwijl haar baby op haar buik lag, toen ze urine verloor, toen ze onzeker was over haar lijf, toen ze het moeilijk vond om weer seks te hebben met haar man, toen ze het haar baby verweet dat haar lijf zo'n pijn deed.
Een bevalling is niet te plannen
Het is nu al de 7e keer dat ik een verhaal hoor als het hare. Het verhaal van een zelfstandige, intelligente, jonge vrouw die zich tot in de puntjes heeft voorbereid op haar bevalling. En, niet heeft gehoord of gelezen dat ze zich juist nergens op kan voorbereiden. Een gevoel van falen ervaren na de geboorte van je kind is niet nodig en zo onterecht. Een bevalling is niet te plannen. Er kan van alles gebeuren. Het kan gaan zoals je wilt, maar het kan ook helemaal anders verlopen. Het gaat zoals het gaat en het is zoals het is. Ervaar het. Beleef het. En doe wat op dat moment het beste is voor jou en je kindje.
Deel jouw verhaal
Wat is jouw verhaal? Vertel juist de verhalen of ervaringen die je nergens anders leest. Daardoor help je een ander om zich echt voor te bereiden op de bevalling en de kraamweken. Deel het hieronder in de comments.
Dit artikel is geschreven door Nynke Nijman.
Waar verwachtingen zijn ontstaan ook teleurstellingen.
